به گزارش مجله تفریحی و سرگرمی بیاخبر
ویدئویی از یک رقص در سال ۱۹۵۵ منتشر شده که منشا الهام مایکل جکسون بوده است.
به گزارش وقت صبح به نقل از خبرآنلاین، ویدئویی از اجرای مون واک توسط بیل بیلی در سال ۱۹۵۵ در نیویورک، ۲۸ سال قبل از مرحوم مایکل جکسون را تماشا کنید.
اوباما مدیون مایکل جکسون است!
سخن از مایکل جکسون است و ما چه بخواهیم و چه نخواهیم این واقعیت را باید بپذیریم که او در صحنه موسیقی پاپ طرفداران بسیاری را به خود جلب و موسیقی پاپ را دگرگون کرد و همین شهرت باعث شده بود مردم آمریکا چشم خود را به سیاهپوست بودن وی ببندند و تغییر نگاهی کلی برای جامعه آمریکا درباره سیاهپوستان بوجود آید.
مایکل جکسون در ۲۹ اوت سال ۱۹۵۸ در خانه پدری که کارگر فولادسازی و سیاهپوست بود به دنیا آمد.
اما در دهه ۱۹۹۰ تغییراتی در خود بوجود آورد که مهم‌ترین آن‌ها کمرنک‌تر شدن رنک پوست و تغییر بینی‌اش بود. جکسون، می‌گفت که دچار بیماری لک و پیس است و از بی‌نظمی از دست دادن پیگمانتاسیون (جمع شدن رنگدانه‌ها در نسوج) رنج می‌برد اما واقعیت این است که او از سیاهپوست بودن خود ناراحت بود.
لارنس تولیوهکه چهار دهه در مرکز لس آنجلس به شغل آرایشگری اشتغال دارد، می‌گوید: هر دو زن سابق جکسون سفیدپوست بودند و به نظر می‌آمد که هیچ یک از سه فرزند وی خون سیاهپوست‌ها را در رگهایشان ندارند.
وی افزود: این مطلب عیب ندارد – خیلی از سیاهپوست‌ها کارهای متفاوت دیگری می‌کنند – اما این دلیل دیگری است که او از آنچه که بود خوشش نمی‌آمد. این آرایشگر می‌افزاید: نمی‌دانم چرا؟ شاید مشهور بودن سخت است.
با نفوذترین شخصیت آمریکایی آفریقایی
اما هنگامیکه او مرد درون آینه (عنوان یکی از آهنگهای جکسون) را می‌دید، از آنچه که می‌دید خرسند نمی‌شد. نکته دیگری که باید درباره او متذکر شد این است که تا پیش از ورود باراک اوباما به کاخ سفید به عنوان رییس جمهوری سیاهپوست، جکسون با نفوذترین شخصیت آمریکایی آفریقایی تبار بود.
شین دیدی کومبر یکی از شخصیت‌های مهم دنیای موسیقی آمریکا معتقد است که جکسون را می‌توان یکی از دلایلی شمرد که اوباما اکنون رییس جمهور است.
نکته بسیار مهمی در این زمینه وجود دارد که یک فعال سیاسی با اینکه مدت‌ها در مجلس آمریکا حضور داشته و کمتر مورد توجه بوده ولی به دلیل سیاهپوست بودنش -آن هم در کشوری که با وجود ادعا همچنان از پدیده تبعیض نژادی رنج می‌برد چندان شهرتی نداشته است- یک شبه ره صدساله می‌پیماید و رییس جمهور آمریکا می‌شود.
از این رو باید گفت که مایکل جکسون جاده پرفراز و نشیب و خطرناک تبعیض نژادی و نگاه تند آمریکایی‌ها را صاف و ملایم کرده تا حرکت اوباما به سمت کاخ سفید سرعت گیرد و با موفقیت روبرو شود. خواننده فقید آمریکایی در دوران حیاتش که در ۵۱ سالگی پایان یافت ۵۰ کنسرت در نقاط مختلف جهان برگزار کرد و ۷۵۰ میلیون صفحه موسیقی فروخت که حتی در دوران جهانی‌سازی نیز یک پدیده محسوب می‌شود.
مرگ پرابهام جکسون
مرگ این خواننده حتی اخبار مربوط به انتخابات ایران را که صدر اخبار کشورهای جهان بود تحت تاثیر قرار داد و خبر اول شبکه‌های رسانه‌ای جهان شد. شرکت کانادایی Communication Influence که رسانه‌های ۱۶۰ کشور جهان را بررسی می‌کند اعلام کرد که مرک جکسون خبر اول مطبوعات جهان به جز چند کشور بود.
یکی از کارشناسان مسائل نژادی آمریکا به نام لورو لوییس معتقد است که جکسون یک هنرمند سیاسی به مفهوم اهل نقد و بحث بلکه به صورت یک بشردوست بود که عقاید خود را از طریق کارهایش مثل سیاه یا سفید ۱۹۹۱ ابراز می‌کرد این کارشناس معتقد است که با وجود مطالب درست و نادرستی که درباره وی گفته شده است، آمریکایی‌های آفریقایی تبار در مورد مرک وی برخورد مثبتی داشتند چیزی که در خارج از آمریکا زیاد مشهود نیست.
دیپاک چوپرا از چهره‌های فرهنگی آمریکا که کتابهایی از وی به فارسی نیز برگردانده شده و دوست جکسون است، گفته که این خواننده داروهای پزشکی زیادی مصرف می‌کرد و کسی نباید او را مقصر بداند.
جنجال‌های دیوانه‌وار جکسون
وی افزود: جکسون قربانی شرایط، تصویر پیکرش و جنجال‌های دیوانه‌وار رسانه‌ای دور و برش بود. خیلی‌ها یکی از عوامل مرک جکسون را ناشی از داروهای قوی زیادی می‌دانند که وی برای تسکین خود مصرف می‌کرد، اما علت مرک وی هنوز یک راز محسوب می‌شود و تا چند هفته دیگر که پزشکی قانونی آمریکا نظر خود را در این ارتباط اعلام کند، همچنان سربسته باقی خواهد ماند.
و سرانجام اینکه جکسون اولین و آخرین پدیده دنیای هنری آمریکا و غرب نیست. مرک او و امثال او پایان زندگی آن‌ها نیست. آثار آن‌ها باقی است و خواهی نخواهی تاثیر خود را تا مدت‌های نامعلوم بر روی جوانان و طرفداران این نوع موسیقی باقی خواهد گذاشت.
نکته قابل توجه اینکه دست اندرکاران فرهنک و جامعه ایران باید بکوشند تا با استفاده از ابزارهای مناسب سد محکمی برای مقابله با اینگونه تهاجم‌های فرهنگی که جوانان کشورهای مختلف بویژه شرقی و مسلمان را هدف قرار داده اند، ایجاد کنند. شاید، مرک این خواننده نه پایان که آغاز مبارزه‌ای سخت و درازمدت برای پاسداشت از ارزش‌های انسانی و پرهیزکارانه باشد.
